روز جهانی کار و رابطه کارگر، کارفرما، دولت

«إن الله یحب الذین یعملون و یجهدون طلبا للرزق؛ خداوند کسانی را که کار میکنند، و برای طلب روزی در تلاش اند؛ دوست دارد.»

مقام کارگر در قرآن و نزد خداوند هماره تکریم گردیده و از آن به نیکی یاد شده و در جامعه نیز علی الظاهر در سطوح مختلف سعی بر حفظ عزت و اعتبار او صورت گرفته است.

هنگامی که سخن از حقوق کارگر در میان می آید، همه نگاه ها به سمت کارفرمایان بر می گردد. بدین معنی که تنها کارفرما متعهد به حمایت از کارگر است. پس از آن نیز گله از این قشر آغاز می شود و این که کارفرما نسبت به پرداخت حق و حقوق کارگر کوتاهی می کند. اما به راستی تنها کارفرما در قبال کارگر مسئول است!؟

اصول ٣، ٢٩، ٣١ و ۴٣ قانون اساسی دولت را مکلف به تلاش در جهت رفع فقر و تامین کار و مسکن و بالاخره حمایت از کارگر نموده است. در این خصوص دولت که خود رکنی از ارکان رابطه کارگر و کارفرماست تا چقدر موفق عمل کرده و چه میزان از وعده های خود را جامه عمل پوشانده است. در همین روز های اخیر و در ماراتن تعیین حداقل دستمزد کارگر دیدیم که به راحتی دولتمردان به روی تورم موجود چشم بستند و علی رغم تاکید ماده ۴١ قانون کار بر رعایت میزان تورم در تعیین حداقل دستمزد، ماحصل جلسه نهایی شورای عالی کار حداقل دستمزدی شد که حداقل به میزان ۵٠ درصد از تورم واقعی عقب است و حتی کفاف یک زندگی قابل قبول را نمی دهد چه رسد به آن که کارگر با آن به یک سطح از زندگی رفاهی برسد.

کارگر و کارفرما هر دو باید در کنار هم دیده شوند و با حمایت از هر دو بالِ رابطه کارگر کارفرمایی به اهداف متعالی جامعه کارگری رسید. سیاست کارگر در مقابل کارفرما منجر به بغض و کینه موجود می شود که هماره اختلافات شدید آن ها را در پی دارد و دست اندازی برای پیشرفت اقتصاد کشور به حساب می آید. کارفرما تا حدی قادر به حمایت از کارگر است و از یک جایی دولت باید دست به کار شود.

در تمام کشور های دنیا دولت است که این رابطه را مدیریت می کند و در سایه سار حمایت از اقتصاد جامعه کارگری و اعضای آن را زیر چتر حمایتی خود تحت پوشش قرار می دهد. تاکنون تمام اقدامات دولت در جهت حمایت از کارگر حداقلی بوده و متاسفانه روز به روز شکاف بین جامعه کارگری بیشتر و بیشتر می شود.

در یک تحلیل کلی، با توجه اینکه کارگران و کارمندان رکن اصلی و محرکه عملی برای اجرای سیاست های مدیریت مدیران هستند قاعدتا می بایست نسبت به کارکرد و یا سود بنگاه اقتصادی مبالغ بیشتر و منصفانه تری را به آنها پرداخت و با حاکم بودن این نگاه که هرچه کارگر کمتر بگیرد، کارفرما بیشتر سود میکند، در دراز مدت اقتصاد فلجی را رقم میزد که اکنون شاهد آن هستیم.

 

بخش اشتغال و کارآفرینی گروه اقتصادی پایگاه خبری همدلی و همت

با همکاری تحریریه مجله راه و چاه کسب و کار

محمد سمیعی؛ پژوهشگر و مدرس حقوق کار

محمد رسولی؛ تحلیلگر اقتصادی و فعال رسانه ای

 

کانال تلگرام پایگاه خبری همدلی و همت: https://t.me/hmtn_ir